Do złamania norm prawa karnego może dojść z winy pracownika administracji, strony, świadka lub biegłego Mechanizmy prawa karnego korespondują z zasadami prawa administracyjnego tj. art. 7 k.p.a. zasadą praworządności oraz art. 6 k.p.a tj. zasadą państwa prawa.
Akty administracyjne objęte prawnokarną ochroną
decyzja
postanowienie
Fałszywe zeznania i dowody
Artykuł 75 par. 2 k.p.a. porusza sprawy związane ze środkami dowodowymi. Jeżeli przepis nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ odbiera od strony na jej wniosek oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności za fałszywe zeznania. Przepis art. 83 par. 3 k.p.a. stosuje się odpowiednio, który nawiązuje do odpowiedzialności karnej świadków. Fałszywymi zeznaniami są te które zmierzają do ukrycia prawdy, muszą być jednoznaczne i nie mogą nasuwać wątpliwości. Odpowiedzialność karna nie obejmuje prezentacji ocen czy opinii świadków. Odmowa zaś zeznań przez świadka nie jest zatajaniem prawdy.
Wznowienie postępowania jako reakcja na popełnienie przestępstwa
Występowanie przestępstw może obejmować wszystkie dowody, w praktyce będą to dokumenty pod każdą postacią zeznania świadków bądź opinie biegłych. Fałsz dokumentu obejmuje dwie odmiany:
podrobienie dokumentu bądź jego przerobienie ( fałsz materialny) oraz poświadczenie nieprawdy (fałsz intelektualny).
Fałszywość dowodu powinna być stwierdzona uprzednio orzeczeniem sądu lub innego organu, jeżeli nie występują przesłanki z art. 145 par. 2 k.p.a. SA/Lu 300/86, niepubl.
II SA 921/98
II SA 892/98
III SA 262/93
